Na de korte vakantie naar Frankrijk is het er niet meer van gekomen een blog te schrijven. Uiteraard nog wel wat op pad geweest, maar ook andere mooie dingen zijn op mijn pad gekomen waar ik me nu mee bezig houdt. Ik heb gefotografeerd op verschillende vlakken, mocht een kleine technische presentatie geven bij de fotowerkgroep van Nijkerk over creatieve en abstracte fotografie en eindigde vorige week met een leuke dag op een camping in Maarn. Nee, dat schrijf ik niet goed. Ik eindigde vorige week met een leuk experimentje in de tuin. Hieronder alle gebeurtenissen…..
In de maand juni vliegen de jongen van het eerste nest meestal uit en begint de ijsvogel al snel met een tweede broedsel. Op een middag maakte ik een inspectieronde voor icarusblauwtjes op een bekend plekje hier in de buurt toen ik een ijsvogeltje hoorde roepen. Dat was niet de eerste keer dat ik ze hier hoorde. Al enkele jaren achter elkaar heb ik ze hier kort gezien en gehoord. Dit jaar moest ik het weten…… Waar zitten ze….. Ik volgde de vlucht van de ijsvogel langs een stromende beek dwars door de boerenweilanden waarna ik opeens voor me een meander zag. Meteen wist ik het…. Hier moet het zijn…… Ik begon langzamer te lopen en mijn hart begon al wat heviger te bonken. Bij de eerste bocht van de meander zag ik het meteen. Een stuk oever was afgebroken. Daarin moesten ze zitten. Op de plattegrond van mijn mobieltje zag ik dat ik redelijk dichtbij kon komen door erom heen te rijden met de auto. Ik kwam terecht op een boerenerf waar ik de eigenaresse aansprak of ze ervan wist dat ze achter haar woning ijsvogels had broeden. Na een leuk en enthousiast gesprekje mocht ik een kijkje nemen. Eenmaal bij het plekje aangekomen viel mijn mond direct open en stond ik stokstijf stil. In de struiken zaten drie jonge ijsvogeltjes en de ouders kwamen af en aangevlogen met visjes om te voeren. Wat een schitterende plek… Nog even genieten dan maar…… Eenmaal terug bij mevrouw het heugelijke geboortenieuws verteld en gevraagd of ik er een tentje bij mocht zetten. Dat was geen probleem.
Af en toe nam ik een kijkje , maar door de andere leuke dingen in mijn leven kwam het er niet echt van er een foto van te maken. Ben er tussendoor nog wel een uurtje met m’n vriendin geweest die voor het eerst een ijsvogeltje fotografeerde.
Zoals je nog net op bovenstaande foto kan zien heeft de ijsvogel mooie rode pootjes. Het is dus een volwassen mannetje aangezien hij een geheel zwarte snavel had. Enkele weken later kreeg ik berichten van mijn fotovrienden dat er wat vreemde dingen gebeurde bij het nest. Er kwam steeds vaker een jong uit het vorige nest kijken en de ouders zagen ze steeds minder. Ik besloot zo snel als mogelijk ook eens te gaan observeren.
De dagen erop werd mijn vermoeden steeds sterker en besloten we met een cameraatje waarmee ook rioolinspecties worden gedaan in het nest te kijken. Die avond was een verschrikkelijke. Op het beeldscherm van de camera kon je heel mooi de nestgang zien, maar toen we eenmaal met de slang in de nestholte kwamen lagen daar een paar dode ijsvogels. Bijna gereed om uit te vliegen. Met een takje aan de camera hebben we de ijsvogels eruit gehaald totdat het nest helemaal leeg was.
In de tussentijd was het soms behoorlijk warm in Nederland. De zomermaanden zijn niet echt maanden om vogeltjes te fotograferen, dus af en toe op een warme zomeravond wat plekjes hier bezocht op zoek naar libellen. Waar er vorig jaar nog tientallen vlogen , vloog er nu niets. Dan maar spelen met sluitertijden en licht.
Deze maanden zijn ook de maanden dat de steenuilen hun jongen groot brengen. Ik ken verschillende plekken, maar doe er eigenlijk nooit wat mee op fotografisch gebied. Op een avond ging de telefoon en werd ik uitgenodigd door een lid van de VNF Nijkerk om samen met hem plaats te nemen bij een nest steenuiltjes die hij maar liefst zeven weken lang al had gevolgd. Het was een geweldig mooie ochtend waar ik waanzinnig goed het gedrag heb kunnen zien.
Om het blog niet al te lang van stof te maken 🙂 ga ik direct door met het volgende uitstapje waar ik dit jaar twee keer ben geweest. De reeenbronst. Op een welbekend plekje in Nederland is de reeenbronst goed te volgen en leuk te fotograferen aangezien ze daar in een veld vol witte bloementjes lopen.
Zoals ik in het intro al schreef dacht ik dat het laatste stukje van dit blog over een camping in Maarn zou gaan. Daar was ik op uitnodiging van mijn ouders namelijk een dagje achter een kraampje gaan staan om te proberen wat foto’s te verkopen. Ook mocht ik die dag drie korte presentaties houden voor de geïnteresseerde. Er beloofde een hoop kinderen op dit evenement af te komen dus bedacht ik een prijsvraag waar de kinderen een verrekijker konden winnen.
Het laatste weekend afgesloten met een bezoekje aan Kootwijk. Wederom op zoek naar libellen en dus wederom vroeg opstaan.
En dan nu de echte afsluiting van dit blog. Iets heel anders. Tijdens stedentripjes kom je soms ook kunst tegen in de vorm van portretfotografie. Ook dat wilde ik wel eens proberen of ik ook zoiets kon maken. Geen studio, gewoon met huis, tuin en keuken spullen wat proberen. Mijn vriendin had een aantal weken al eens wat portretfoto’s van mij gemaakt. Ik in een witte blouse met als achtergrond een wit hoeslaken. In de nabewerking flink ‘exposen to the right’ en dat gaf best een leuk resultaat. (alleen dat hoofd moest anders :-)). Dit weekend was mijn vriendin aan de beurt. Het idee was om haar gezicht onder het zand te krijgen en er dan een foto van te maken. Hieronder het resultaat. Oordeel zelf. Wij vinden hem mooi en (vooral) ik ben er blij mee!!!!
Tot de volgende keer maar weer….
Mooi verhaal Jaco ! Mooie foto s! Jammer van de jonge ijsvogels maar zo gaat dat in de natuur! Prachtige foto van je vriendin!! Groet Bert